hello?

www.itsapleasuretomeetyou.blogspot.com
you know you want it.

Beautiful blogger award? Let's see.

1. Bedank de blogger die je de award heeft gegeven.

Thankyou melissa i love you!

2. Zet de award op je blog.

3. Link de persoon die je heeft genomineerd.

dddaydreamerrr

4. Deel 7 interessante facts over jezelf.

Facts? Interessante? Voor zover ik weet is er niet zoveel interessants over mij te vertellen, en er zijn maar weinig dingen waarvan ik zeker weet dat het over mij gaat.

• Ik kijk élke dag op IBO, lookbook en youtube(equals three&michelle phan)
• Ik hou van jongens. Jongenshuid, jongenshaar, jongenshanden aaahh!
• Ik heb een accent.. maar wát voor een accent weet ik niet. D:
• Ik droom vaak over hetzelfde huis/voorwerp/avontuur.
• Ik houd van teveel mensen, en ik ben snel verliefd!
• Leeuwarden is mijn lievelings stad.
• En ik heb kleine handen.

5. Nomineer 7 andere bloggers.

Ah, wat hebben ze toch met het getal 7? B L O G G E R? Nja, ik weet niet zeker of ik zoveel mensen ken op blogger >:

• Anneke / ik biecht op. ( maar dat niet echt mee want ze kan dit niet op haar blog zetten)
• Micheal / i tried to hold on, i tried to let go
• Quintly / silly thought of a loner
• Nadia / my boyfriend says
• Miriaam / mijn reflectie
• Melissa / fragile
• Uuuuh.. verder kijk ik niet echt zo op blogs?

THANKYOUXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX

Ik kap ermee.

Soms wil ik dat dit nooit gebeurde, had ik je maar nooit gekend.







ik haat je het meest op zaterdagen


Buhbye bloggggg.

Herinneringen in vogelvlucht.

Hij was het vriendje van de vriendin van een vriendin. Ze waren verliefd, meer weet ik niet. Het boeide me niet, want ik was een jong kind en onnozel. Ik praatte tegen hem op internet, we waren buddies alhoewel we elkaar nooit hadden gezien. Hij beloofde me dat hij naar mijn verjaardagsfeest zou komen en daar hield ik hem aan.
Toen ik voor het eerst mijn ogen op hem legde, wist ik dat ik om hem ging geven. Ik zou strijden voor een plekje in zijn hart, ik wist het gewoon. Hij gaf me een beertje cadeau, in een rood met paarse doos mét lint. Ik heb het nog steeds, inclusief doos.
Maanden passeerden, oppervlakkige relaties gingen uit, wij waren lichtjes bevriend en zagen elkaar soms. Totdat de grote liefde kwam en hem abrupt verliet.
Augustus, onze maand, voor mij positief, voor hem negatief. Ik leerde van hem wat écht 'houden van' was en ik wou eens proberen om van hem te houden. Maar ik kreeg de kans niet, en hij hield niet van mij, ik was gewoon iemand die hielp om de grote liefde te vergeten, nietwaar?
Maanden passeerden weer, nog meer gebroken relaties, maar we waren wel goed bevriend.
In Januari zat ik in een ongelukkige relatie, ik voelde me niet geliefd en dacht steeds aan Augustus. Het was Carnaval, elf maanden na onze ontmoeting. Hij was ouder geworden, maar niet bepaald wijzer. Hij had zich overgeleverd aan een mooi meisje terwijl hij dingen tegen me had gezegd. Lieve dingen die mij hoop gaven. Ik liet merken dat ik kwaad was, en hij wist het.
Je kwam naar mij.
Stapje voor stapje kwamen we in die acht verrukkelijke maanden.

Het grappige is, dat ik onze eerste dag en laatste dag op film heb staan. Ik bekijk ze en probeer niet te huilen, we zijn veel veranderd denk ik. Het is allemaal zo snel gegaan. Was dit dan toch maar een droom?
28/03/08 - 21/11/09

Ik ben gebroken

Weet je nog, die keer op het heuveltje bij de vijver, dat we gras aten en we het koud en warm hadden? Een oude vrouw dacht dat ik een zwarte man was vanwege mijn haar. Ze durfde niet meer langs te lopen, hoe racistisch was dat! We speelden waarheid, doen of durven omdat we niks anders te doen hadden.

En wat dacht je van verdwalen in het bos, hand in hand. Knuffelen tegen omgevallen boomstammen totdat er een jongeman uit de boom kwam en vroeg hoe laat het was. Ik tekende jou en jij tekende mij.

Bij jou thuis films kijken en toch niet opletten was leuk. We konden naast elkaar zitten of liggen en naar elkaar kijken zonder te praten. Want glimlachen was genoeg, ik voelde veel voor je. Ongemakkelijke stiltes als er anderen bij waren, we hielden er niet van als iemand mee luisterde

Door de stad Heerlen heenlopen, een invulverhaal invullen op een bankje, raden hoeveel lucifers er in de piramide zaten, heel onschuldig, was zo makkelijk voordat mijn ouders mij gelukkig zagen door iemand die ze niet kenden. We vluchtten naar de hierboven genoemde plekken om niet weer ontdekt te worden. Eindelijk vluchtte ík en nam jou mee, want je hoorde bij mij en andersom.

Als je lacht kijk je naar de grond, dan voel ik alles kriebelen. Je laat je mond een beetje open hangen als je nadenkt, zoals ieder ander, maar jij ziet er dan kwetsbaar uit. Jouw gezichtsuitdrukkingen zitten nog in mijn hart. Maar ik ben bang ze te vergeten, ik ben je stem immers al verleerd.

De vijf weken zonder jou in de zomer was erg en ging te langzaam voorbij. Deze vijf weken eigenlijk te snel. Ik had gezegd dat het me alvast speet als ik domme dingen ging doen. En het spijt me nu ook zo erg.

Het was vakantie dus ik had extra tijd om muziek te maken, of een poging tot, op z'n minst. Maar mijn hoofd bonkte en mijn tijdbom hield zich niet aan de regels. Volgens mijn tijdbom zou ik eerder gelukkig zijn, en grotendeels opgelucht. Ik snapte niet hoe. Ik verlangde naar een verloren vrienden, verloren door een jongen. Ze was mooi, lief en vooral rustig. Ik hield niet zo van drukke mensen. haar schrijfkunsten waren geweldig en ze fleurde me altijd op.
Jij, degene die dit leest zou boffen met zo iemand. Er zijn maar weinig van zo'n mensen, ze zijn ook snel weg, maar misschien heb jij net als ik gebofd en heb je er een mooie tijd van gemaakt.
En toen vond ik een brief in mijn dromen;

Dear Paige,

if I'd be forced to write you a song - a song only for you, and you'd listen to it everyday, it would be an a cappella or an instrumental song. But never, never both vocals and instruments. That would infect the harmony, my feelings for you. And you know how I feel about you, my dear Paige. You took me away, into the clouds, very cliché I know, but it's true. I've been watching you, while you were eating and when you were singing in the shower. You were my best friend, you've turned into my obsession. I was taken by someone, she was sweet, almost perfect for me. She was really hard to get, left me waiting for two weeks 'till I could see her again. She was going out with her friends. I know it was not her fault, but I need someone for myself, and you had time for me. I saw you everyday, right in front of me. You always gave me my name written on little scraps. You loved my name. And then I gave them to my girlfriend and she thought I was being weird. How could I tell her about my feelings for you, Paige? She is dead, Paige. No needs to worry, I didn't hurt her that much as if I told her about you. Come with me, to Alaska. Please, I'll be waiting for you at our tree, and make sure you leave after eight AM and before ten AM. I know your real name, Paige. It's beautiful, just like our future. Pack your stuff Ellen! I love you.

Yours truly, Deryck.

To be continued

'Lang' geleden.

Regen viel uit de hemel. Het was benauwd, regen begon van onder aan te vallen. Ik rende opeens rondjes, op zoek naar haar. Ze leek steeds te verdwijnen, stond ze nou net achter me? Mijn hand gleed langs mijn gezicht, ik was droog, maar het regende? Langzaam zakte ik op mijn knieën. Ik sloot mijn ogen en plotseling scheen de zon, vogels floten, vissen zwommen langs mij, zijn armen om mij heen. "Liefste, word wakker!"

Ik keek hem verward aan, en hij mij. "Waar ben ik?" Hij hield me vast, dicht tegen hem aan. "Ik geloof dat we even daar heen moeten" Hij keek naar een bankje en glimlachte, zijn haar was nat en glinsterde. Toen besefte ik dat we in een rivier stonden. We klommen eruit, ik was helemaal vies! Ik vroeg me af wat er gebeurd was, en alsof hij gedachten las beantwoordde hij mijn 'vraag'. "Je was jezelf kwijt, ik kon je ogen niet meer vinden. Je liep weg en kwam niet terug. Ik moest je komen halen."
Thuis vertelde ik wat ik zag, en we dachten erover na. Om vier uur werd ik achtergelaten zonder kus. Ik ging depressief op de bank zitten met een goed, dik boek en een kop thee. Na drie bladzijdes en twee slokjes werden mijn ogen zwaar en viel ik in slaap.

Het was donker in mijn droom, en natuurlijk kwam mijn lief er ook in voor. Hij stak met kop en schouders uit de nachtlucht door te schitteren als een diamant. Ik glimlachte naar hem, maar hij leek mij niet te zien. Zijn aandacht was bevestigd op een standbeeld, net zo mooi als hijzelf. Een brede, geluidloze rivier scheidde ons en dat maakte me verdrietig. Ik ging op de grond zitten en zuchtte. Het was alsof ik het standbeeld bijna omver blies, want er braken stukken af. Vanaf dat moment stond ik bij de brokstukken en mijn lief aan de overkant. Hij scheen het raar te vinden dat ík nu degene was die zo mooi schitterde. Alles vloog in brand en ik werd wakker door twee krijsende katten.

Mijn wekker liet de cijfer 07:13 zien, ik had ontzetten lang en diep geslapen, ik snakte naar een glas water. Normaal gesproken stond ik nooit op als het nog donker was buiten vanwege de grote spiegels in huis. Ik ben een mietje en heb een zwak hart, zeiden ze, en ik geef ze geen ongelijk. Maar ik was te suf om bang te zijn, als hoopte ik beneden geen standbeeld of rivier aan te treffen.
Verblind door de koelkast griste ik de grootste fles eruit en duwde de koelkastdeur half dicht. Mijn handen grepen trillend naar de dop en schonken een grote hoeveelheid in het glas, bijna ernaast. Drie grote slokken, een rilling langs mijn ruggengraat en een verstikte 'gadverdamme'. Spa rood, ik háátte spa rood! De bubbeltjes maakten me klaarwakker. Er stoot een steek door mijn hart; drie weken, zevenentwintig dagen, zeshonderdachtenveertig uur wachten tot ik hem weer zag.
Mijn hart was veranderd in een soort tijdbom, ik voelde hem tikken. De wereld is wreed, of is het normaal dat een mens zo lang moet wachten om gelukkig te zijn? Ik wil niet steeds aan hem denken..

To be continued